حَدَّثَنَا أَبِي رَضِيَ اَللَّهُ عَنْهُ قَالَ حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى اَلْعَطَّارُ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أَحْمَدَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ هَارُونَ عَنْ أَبِي يَحْيَى اَلْوَاسِطِيِّ بِإِسْنَادِهِ رَفَعَهُ إِلَى أَمِيرِ اَلْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ :

أَنَّهُ مَرَّ بِالْقَصَّابِينَ فَنَهَاهُمْ عَنْ بَيْعِ سَبْعَةِ أَشْيَاءَ مِنَ اَلشَّاةِ نَهَاهُمْ عَنْ بَيْعِ اَلدَّمِ وَ اَلْغُدَدِ وَ آذَانِ اَلْفُؤَادِ وَ اَلطِّحَالِ وَ اَلنُّخَاعِ وَ اَلْخُصَى وَ اَلْقَضِيبِ.

فَقَالَ لَهُ رَجُلٌ مِنَ اَلْقَصَّابِينَ يَا أَمِيرَ اَلْمُؤْمِنِينَ مَا اَلْكَبِدُ وَ اَلطِّحَالُ إِلاَّ سَوَاءٌ فَقَالَ لَهُ كَذَبْتَ يَالُكَعُ اِئْتِنِي بِتَوْرَيْنِ مِنْ مَاءٍ آتِكَ بِخِلاَفِ مَا بَيْنَهُمَا فَأُتِيَ بِكَبِدٍ وَ طِحَالٍ وَ تَوْرَيْنِ مِنْ مَاءٍ فَقَالَ اُمْرُسْ كُلَّ وَاحِدٍ مِنْهُمَا فِي إِنَاءٍ عَلَى حَدٍِّّ فَمَرَسَهُمَا جَمِيعاً كَمَا أَمَرَ بِهِ فَانْقَبَضَتِ اَلْكَبِدُ وَ لَمْ يَخْرُجْ مِنْهُ شَيْءٌ وَ لَمْ يَنْقَبِضِ اَلطِّحَالُ وَ خَرَجَ مَا فِيهِ كُلُّهُ وَ كَانَ دَماً كُلُّهُ وَ بَقِيَ جِلْدُهُ وَ عُرُوقُهُ فَقَالَ هَذَا خِلاَفُ مَا بَيْنَهُمَا هَذَا لَحْمٌ وَ هَذَا دَمٌ

الخصال ج ۲، ص ۳۴۱ عنوان باب: الجزء الثاني > باب السبعة > حرم من الشاة سبعة أشياء

امير مؤمنان به قصاب ها گذر كرد و آن‌ها را از فروش هفت عضو گوسفند جلوگيرى كرد از فروش خون و غده‌ها و گوشه‌هاى دل وسپرز(طحال) و مخ حرام و بیضه و ذكر(آلت)

مردى از قصاب ها گفت يا اميرالمؤمنين جگر سياه و سپرز يكى هستند؛فرمود اى دروغزن دروغ ميگوئى دو جام آب بياور تا اختلاف آنها را بيان كنم يك جگر سياه و و يك سپرز و دو جام آب آورد فرمود جگر را در جامى به هم بمال و بفشار و سپرز را در جام ديگر آنها را چنانچه فرمود در ميان آب فشرد جگر در هم كشيده شد و چيزى از آن بيرون نيامد ولى سپرز درهم نشد و همه خونى كه در آن بود كشيده شد ميان آب و پوست و رگهاى آن بجا ماند سپس فرمود اينست فرق ميان جگر سياه و سپرز. آن گوشت است و اين خون.