از حضرت امیر المونین (ع) روایت شده که رسول خدا(ص) فرمود: هنگامی که در مکه در پشت مقام ابراهیم(ع) نماز می خواندم پس از پایان نماز برای امتم استغفار نمودم. جبرئیل فرود آمد به من گفت: می بینم که بر سعادت و رستگاری امت خود حریص هستی و خدای تعالی نسبت به بندگانش مهربان است. پس من به جبرئیل گفتم: ای برادرم ، تو دوست من و دوست امتم هستی، دعایی به من بیاموز که پس از من، امتم با آن مرا یاد کنند. جبرئیل گفت: به تو سفارش می کنم که به امتت فرمان دهی سه روز ایام البیض( سیزدهم و چهاردم و پانزدهم ) هر ماه را روزه بگیرند، و به تو سفارش می کنم به امت خود دستور بدهی که این دعای شریف را بخوانند. زیرا حاملان عرش با آن عرش را بر دوش می کشند و به برکت آن به زمین فرود می آیند و به آسمان بالا می روند و این دعا بر درها و خانه ها و حواشی منزل های بهشت نوشته شده است. با آن درهای بهشت گشوده گشته و مردمان در روز قیامت به فرمان خدا محشور می شوند. هرکس از امت تو این دعا را بخواند، خدای تعالی عذاب قبر او را بردارد و به برکت آن، او را از ترس بزرگ قیامت و آفت های دنیا و آخرت ایمن سازد و هر کس این دعا را بخواند، خدای تعالی او را از عذاب آتش دوزخ رهایی بخشد.

پس پرسیدم ای جبرئیل این دعا چه ثوابی دارد؟ گفت: ای محمد! از چیزی پرسیدی که من نمی توانم آن را وصف کنم و جز خدا قدرش را کسی نمی داند. هیچ برده ای که خواستار آزاد شدن باشد آن را نمی خواند مگر اینکه خدای تعالی آزادش نموده و از بردگی نجاتش دهد. هیچ اندوهگینی آن را نمی خواند مگر اینکه خدای تعالی غم و اندوهش را بر طرف می نماید و هیچ حاجتمندی با آن خدا را نمی خواند مگر اینکه خدای تعالی حاجات او را در دنیا و آخرت برطرف می سازد و از مردن بد و ترس قبر و تهیدستی در دنیا نگهداریش کند و شفاعت تو را در روز قیامت شامل حالش نموده و در آن روز روی او خندان باشد، خدای تعالی به برکت این دعا، او را داخل بهشت نموده و در غرفه های آن ساکنش گرداند و حله های بهشتی بر او بپوشاند. کسی که روزه بگیرد و این دعا را بخواند ، خدای ثواب جبرئیل و میکائیل و اسرافیل و عزرائیل و ابراهیم خلیل و موسی کلیم و عیسی و محمد(درود خداوند بر ایشان باد) را به او می دهد.

رسول خدا فرمود: من از ثواب زیادی که جبرئیل برای خواننده این دعا ذکر نمود تعجب کردم. آن گاه جبرئیل گفت: ای محمد! هیچ یک از امت تو این دعا را یک بار در عمر خود نمی خواند مگر اینکه خدای او را در قیامت محشور سازد در حالیکه رویش مثل ماه شب چهارده درخشان است. پس مردم گویند: این شخص کیست؟ آیا پیامبر است؟ پس فرشتگان به مردم گویند : این شخص نه پیامبر است و نه فرشته، بلکه بنده ای از بندگان خدا و از فرزندان آدم است که در عمرش یک بار این دعا را خوانده و خداوند او را به این کرامت گرامی داشته است. ای محمد(ص) هرکس این دعا را پنج بار بخواند، روز قیامت در حالی زنده می شود که من با براق بهشتی بر قبر او باشم و نروم تا سوار آن براق شود و در بهشت فرود آید و همیشه درآنجا در جوار ابراهیم و محمد(ص) باشد و بر او حساب نباشد. من برای هر مرد و زنی که این دعا را بخواند ضامن می شوم که خدا او را عذاب نکند اگر چه گناهانش بیشتر از کف دریا و قطرات باران و برگ درختان و شمار بهشتیان و دوزخیان بوده باشد همانا خدای بزرگ به فرشتگان فرمان دهد برای کسی که این دعا را بخواند ثواب حج مبروره و عمره مقبوله را بنویسند.

ای محمد(ص) کسی که با طهارت پنج بار این دعا را به هنگام خواب بخواند، تو را در خواب می بیند و مژده بهشت به او می دهی و گرسنه و تشنه ای که چیزی برای خوردن و آشامیدن نیابد و یا بیماری که این دعا را بخواند، خدا به برکت این دعا سختی و دشواری که به آن دچار باشد را از او برطرف ساخته و وی را طعام داده و سیراب می نماید و خواسته های دنیا و آخرتش را برآورده می گرداند. کسی که چیزی از او دزدیده شده باشد و یا برده اش گریخته باشد، پس برخیزد و وضو بگیرد و دو رکعت یا چهار رکعت نماز بگذارد، که در هر رکعت حمد یک مرتبه و دو بار سوره اخلاص بخواند و پس از سلام نماز این دعا را قرائت نماید و صحیفه ای که دعا بر آن نوشته شده است را پیش روی خود نهد یا زیر سرش بگذارد. برده گریخته او اگر در مشرق و مغرب باشد به برکت این دعا باز آید و اگر از دشمنی می ترسد، این دعا را به جهت حفظ خود بخواند، خدای تعالی او را در پناه خود نگه دارد و کسی و یا دشمنی بر او ظفر نیابد.

هیچ قرض داری آن را نمی خواند مگر اینکه خدای تعالی قرضش را ادا می کند و پرداخت قرض بر او آسان می شود، اگر بنده مخلص آن را بر کوه بخواند ، کوه به اذن خدا حرکت می کند و اگر با نیت خالص بر آب بخواند، آب منجمد می شود و از فضیلتی که برای این دعا ذکر کردم تعجب نکن زیرا اسم اعظم خدای تعالی درآن است و هرگاه کسی این دعا را بخواند، فرشتگان و جن و انس برای خواننده آن دعا می کنند و خدای به برکت آن، دعای آنها را مستجاب می گرداند و همه اینها به برکت خدا و این دعاست و همانا کسی که ایمان به خدا و رسولش دارد، باید دل خود را از آنچه در فضیلت آن گفته شده است به تردید نیفکند، به یقین خدا هرکس را بخواهد بی حساب روزی می دهد و کسی که آن را خواند یا حفظ نمود یا نسخه برداری نمود، پس نباید به آن بر هیچ مسلمانی بخل ورزد.

رسول خدا(ص) فرمود: این دعا را در جنگ ها نخواندم مگر اینکه به برکت آن بر دشمنانم پیروز شدم و نیز فرمود: کسی که این دعا را بخواند نور اولیاء به او عطا می گردد، که در روی او نور اولیاء باشد و هر مشکلی برای او آسان می شود و هر آسانی برای او میسر می گردد.

و آن دعا این است:

سُبحانَ اللهِ العَظیمِ وَ بِحَمدِهِ(سه بار)

سُبحانَهُ مِن اِلهٍ ما اَملَکَهُ* وَ سُبحانَهُ مِن مَلیکٍ ما اَقدَرَهُ * وَ سُبحانَهُ مِن قَدیرٍ ما اَعظَمَهُ* وَ سُبحانَهُ مِن عَظیمٍ ما اَجَلَّهُ* وَ سُبحانَهُ مِن جَلیلٍ ما اَمجَدَهُ* وَ سُبحانَهُ مِنماجِدٍما اَرءَفَهُ* وَ سُبحانَهُ مِن رَوءُفٍ ما اَعَزَّهُ* وَ سُبحانَهُ مِن عَزیزٍ ما اَکبَرَهُ* وَ سُبحانَهُ مِن کَبیرٍ ما اَقدَمَهُ* وَ سُبحانَهُ مِن قَدیمٍ ما اَعلاهُ* وَ سُبحانَهُ مِن عالٍ ما اَسناهُ* وَ سُبحانَهُ مِن سَنِّیٍ ما اَبهاهُ* وَ سُبحانَهُ مِن بَهِیٍّ ما اَنوَرَهُ* وَ سُبحانَهُ مِن مُنیرٍ ما اَظهَرَهُ* وَ سُبحانَهُ مِن ظاهِرٍ ما اَخفاهُ* وَ سُبحانَهُ مِن خَفِّیٍ ما اَعلَمَهُ* وَ سُبحانَهُ مِن عَلیمٍ ما اَخبَرَهُ* وَ سُبحانَهُ مِن خَبیرٍ ما اَکرَمهُ* وَ سُبحانَهُ مِن کَریمٍ ما اَلطَفَهُ* وَ سُبحانَهُ مِن لَطیفٍ ما اَبصَرَهُ* وَ سُبحانَهُ مِن بَصیرٍ ما اَسمَعهُ* وَ سُبحانَهُ مِن سَمیعٍ ما اَحفَظَهُ* وَ سُبحانَهُ مِن حَفیظٍ ما اَملاهُ* و سُبحانَهُ مِن مَلِّیٍ ما اَوفاهُ* وَ سُبحانَهُ مِن وَفَیٍّ ما اَغناهُ* وَ سُبحانَهُ مِن غَنِِّیٍ ما اَعطاهُ* وَ سُبحانَهُ مِن مُعطٍ ما اَوسَعَهُ* وَ سُبحانَهُ مِن واسِعٍ ما اَجوَدَهُ* وَ سُبحانَهُ مِن جَوادٍ ما اَفضَلَهُ* وَ سُبحانَهُ مِن مُفضِلٍ ما اَنعَمَهُ* وَ سُبحانَهُ مِن مُنعِمٍ ما اَسیَدَهُ* وَ سُبحانَهُ مِن سَیِّدٍ ما اِرحَمَهُ* وَ سُبحانَهُ مِن رَحیمٍ ما اَشَدَّهُ* وَ سُبحانَهُ مِن شَدیدٍ ما اَقواهُ* وَ سُبحانَهُ مِن قَوِّیٍ ما اَحکَمَهُ* وَ سُبحانَهُ مِن حَکیمٍ ما اَبطَشَهُ* وَ سُبحانَهُ مِن باطِشٍ ما اَقوَمَهُ* وَ سُبحانَهُ مِن قَیُّومٍ ما اَحمَدَهُ* وَ سُبحانَهُ مِن حَمیدٍ ما اَدوَمَهُ* وَ سُبحانَهُ مِن دائِمٍ ما اَبقاهُ* وَ سُبحانَهُ مِن باقٍ ما اَفرَدَهُ* وَ سُبحانَهُ مِن فَردٍ ما اَوحَدَهُ* وَ سُبحانَهُ مِن واحِدٍ ما اَصمَدَهُ* وَ سُبحانَهُ مِن صَمَدٍ ما اَملَکَهُ* وَ سُبحانَهُ مِن مالِکٍ ما اَولاهُ* وَ سُبحانَهُ مِن وَلّیٍ ما اَعظَمَهُ* وَ سُبحانَهُ مِن عَظیمٍ ما اَکمَلَهُ* وَ سُبحانَهُ مِن کامِلٍ ما اَتَمَّهُ* وَ سُبحانَهُ مِن تامٍّ ما اَعجَمَهُ* وَ سُبحانَهُ مِن عَجیبٍ ما اَفخَرَهُ* وَ سُبحانَهُ مِن فاخِرٍ ما اَبعَدَهُ* وَ سُبحانَهُ مِن بَعیدٍ ما اَقرَبَهُ* وَ سُبحانَهُ مِن قَریبٍ ما اَمنَعَهُ* وَ سُبحانَهُ مِن مانعٍ ما اَغلَبَهُ* وَ سُبحانَهُ مِن غالبٍ ما اَعفاهُ* وَ سُبحانَهُ مِن عَفُّوٍ ما اَحسَنَهُ* وَ سُبحانَهُ مِن مُحسِنٍ ما اَجمَلَهُ* وَ سُبحانَهُ مِن جَمیلٍ ما اَقبَلَهُ* وَ سُبحانَهُ مِن قابلٍ ما اَشکَرَهُ* وَ سُبحانَهُ مِن شَکوُرٍ ما اَغفَرَهُ* وَ سُبحانَهُ مِن غَفورٍ ما اَکبَرَهُ* وَ سُبحانَهُ مِن کَبیرٍ ما اَجبَرَهُ* وَ سُبحانَهُ مِن جبّارٍ ما اَدیَنَهُ* وَ سُبحانَهُ مِن دَیّانٍ ما اَقضاهُ* وَ سُبحانَهُ مِن قاضٍ ما اَمضاهُ* وَ سُبحانَهُ مِن ماضٍ ما اَنفَذَهُ* وَ سُبحانَهُ مِن نافِذٍ ما اَرحََمََهُ* وَ سُبحانَهُ مِن رَحیمٍ ما اَخلَقَهُ* وَ سُبحانَهُ مِن خالقٍ ما اَقهَرَهُ* وَ سُبحانَهُ مِن قاهِرٍ ما اَملَکَهُ* وَ سُبحانَهُ مِن مَلیکٍ ما اَقدَرَهُ* وَ سُبحانَهُ مِن قادرٍ ما اَرفَعَهُ* وَ سُبحانَهُ مِن رَفیعٍ ما اَشرَفَهُ* وَ سُبحانَهُ مِن شَریفٍ ما اَرزَقَهُ* وَ سُبحانَهُ مِن رازِقٍ ما اَقبَضَهُ* وَ سُبحانَهُ مِن قابِضٍ ما اَبسَطَهُ* وَ سُبحانَهُ مِن باسِطٍ ما اَهداهُ* وَ سُبحانَهُ مِن هادٍ ما اَصدَقَهُ* وَ سُبحانَهُ مِن صادِقٍ ما اَبدَئَهُ* وَ سُبحانَهُ مِن بادٍ ما اَقدَسَهُ* وَ سُبحانَهُ مِن قُدُوُّسٍ ما اَظهَرَهُ (اَطهَرَهُ)* وَ سُبحانَهُ مِن ظاهِرٍ ما اَزکاهُ* وَ سُبحانَهُ مِن زَکیٍّ ما اَبقاهُ* وَ سُبحانَهُ مِن باقٍ ما اَعوَدَهُ* وَ سُبحانَهُ مِن عَوّادٍ ما اَفطَرَهُ* وَ سُبحانَهُ مِن فاطرٍ ما اَرعاهُ* وَ سُبحانَهُ مِن راعٍ ما اَعوَنَهُ* وَ سُبحانَهُ مِن مُعینٍ ما اَوهَبَهُ* وَ سُبحانَهُ مِن وَهّابٍ ما اَتوَبَهُ* وَ سُبحانَهُ مِن تَوابٍ ما اَسخاهُ* وَ سُبحانَهُ مِن سَخّیٍ ما اَبصَرَهُ* وَ سُبحانَهُ مِن بَصیرٍ ما اَسلَمَهُ* وَ سُبحانَهُ مِن سَلیمٍ ما اَشفاهُ* وَ سُبحانَهُ مِن شافٍ ما اَنجاهُ* وَ سُبحانَهُ مِن مُنجٍ ما اَبَرَّهُ* وَ سُبحانَهُ مِن بارٍّ ما اَطلَبَهُ* وَ سُبحانَهُ مِن طالِبٍ ما اَدرَکَهُ* وَ سُبحانَهُ مِن مُدرِکٍ ما اَشَدَّهُ* وَ سُبحانَهُ مِن شَدیدٍ ما اَعطَفَهُ* وَ سُبحانَهُ مِن مُتَعَطِّفٍ ما اَعدَلَهُ* وَ سُبحانَهُ مِن عادلٍ ما اَتقَنَهُ* وَ سُبحانَهُ مِن مُتقَنٍ ما اَحکَمَهُ* وَ سُبحانَهُ مِن حَکیمٍ ما اَکفَلَهُ* وَ سُبحانَهُ مِن کَفیلٍ ما اَشهَدَهُ* وَ سُبحانَهُ مِن شَهیدٍ ما اَحمَدَهُ* وَ سُبحانَهُ هُوَ اللهُ العَظیمِ وَ بِحَمدِهِ وَ الحَمدُ لِلّهِ وَ لا اِلهَ اِلاَّ اللهُ وَ اللهُ اَکبَرُ وَ لِلّهِ الحَمدُ وَ لا حَولَ وَ لا قُوَّةَ اِلاّ بِاللهِ العَلیِّ العَظیمِ دافِعِ کُلِّ بَلیَّةٍ وَ هُوَ حَسبی وَ نِعمَ الوَکیلُ               

برگرفته شده از کتاب صهبای نیایش صفحه 66  

 به صورت عکس هم گذاشتم تا راحت تر بشه پرینت گرفت! التماس دعا