بر اساس برخی از گزارش ها آنچه تاكنون در مورد فواید گریه كشف گردیده، عبارت است از:

۱ ـ هنگامی كه ما دچار استرس (فشار روانی) هیجانی می شویم، مغز و بدن ما شروع به تولید تركیبات شیمیایی و هورمون های خاصّی می كند. گریه كردن كمك می كند تا این تركیبات شیمیایی كه نیازی به آنها نیست، از بدن خارج شوند.
۲ ـ اشك های احساسی در واقع، موادّ سمّی ای را كه در پی استرس هیجانی در خون جمع می شوند، از بدن دفع می كند.
۳ ـ اشك های احساسی، سطح منگنز بدن را كاهش می دهند. این موادّ معدنی بر روی خلق و خو تأثیر مستقیم دارند.
۴ ـ اشك احساسی نسبت به اشك پایه و واكُنشی، ۲۴ % پروتئین آلبومین بیشتری دارد.
۵ ـ گریه مانند ادرار و تعریق، موجب حذف موادّ سمی و زائد بدن می شود.
۶ ـ هورمون هایی كه پس از استرس در بدن انباشته می شوند، چنانچه به حدّ سمّی برسند، موجب تضعیف سیستم ایمنی بدن و دیگر فرآیندهای بیولوژیكی می شوند. اشك های احساسی به عنوان دریچه اطمینان برای قلب، عمل می كنند.
۷ ـ تركیباتی كه حین استرس در بدن جمع می شوند، با اشك خارج می گردند. همین امر، موجب كاهش استرس می گردد. این مواد، شامل: آندورفین، (enilahpekne-enicul) كه در كنترل درد مؤثّر است، پرولاكتین كه در تنظیم تولید شیر نقش دارد، و آدرنوكورتیكوتروپین (HTCA) كه یك نشانگر مهمّ استرس است، میباشند. سركوب گریه و اشك، موجب افزایش استرس می گردد.
۸ ـ گریه، عملی طبیعی، سالم و شفابخش است.
۹ ـ هنگامی كه گریه سركوب می شود، هیجانات، رها نمی شوند و خصایص شخصیتی مخرّب، همچون پرخاشگری، بروز می كنند.
۱۰ ـ گریه به آزادسازی آندورفین ها به درون جریان خون كمك می كند. آندورفین ها تركیبات شیمیایی ای هستند كه باعث بهبود خُلق و خو و تسكین درد می شوند.

چنانکه مرحوم كلینی رحمه الله از منصور صیقل، نقل می كند كه از اندوه شدیدی كه بر اثر مرگ فرزندم به من دست داد و می ترسیدم در اثر آن، عقلم را از دست بدهم، به امام صادق علیه السلام شكایت بردم. فرمود:
إذا أصابَكَ مِن هذا شَیءٌ فَأَفِض مِن دُموعِكَ فَإِنَّهُ یسكُنُ عَنكَ؛ هر گاه چنین حالتی به تو دست داد، اشك بریز ؛ زیرا این كار، تو را آرام می كند.

و به این روایت منسوب به امام علی علیه السلام نیز اشاره شد:
إذا تَناهَی الغَمُّ انقَطَعَ الدَّمعُ؛ هر گاه غم به اوج رسد، اشك قطع می شود.